De ontwikkeling van het Duitse vestingsysteem sinds 1870 - Rudi Rolf

Aan het einde van de negentiende eeuw hadden de Duitsers de beschikking over een enorm aantal vestingwerken ter verdediging van hun land tegen vijandelijke aanvallen.  In die tijd waren grote veranderingen nodig in de vestingbouw - door de zich snel ontwikkelende nauwkeurigheid en vernietigingskracht van artillerie en munitie dienden vestingwerken met behulp van beton en pantseringen te worden versterkt. De Duitsers hebben in die ontwikkeling altijd voorop gelopen.

Ruwweg kunnen de Duitse vestingwerken in vier groepen worden onderverdeeld:

1. De vestingbouw langs de grenzen van het land - in het westen bijvoorbeeld in Elzas-Lotharingen rond steden als Metz, Diedenhofen (Thionville), Straatsburg en Neu-Breisach. In het oosten de indrukwekkende vestingwerken rond Königsberg, Marienburg, Kulm, Thorn, Posen, etc.

2. Kustversterkingen - langs de Noordzee: Borkum, Wilhelmshaven, Geestemünde en Cyxhaven. Langs de Oostzee: Memel, Pillau, Danzig, Kolberg, Swinemünde, Stettin, Stralsund, etc.

3. Verder landinwaarts gelegen versterkte steden zoals bijvoorbeeld Maagdenburg, Wittenberg, Torgau, Königstein, Minden, Erfurt, Spandau, Ingolstdat, Ulm, etc.

4. Vestingwerken ter verdediging van bepaalde posities zoals wegen, bruggen, spoorwegen. e.d.

Dit is het eerste en enige boek dat alle Duitse vestingwerken bespreekt - als individuele vestingwerken, maar ook als onderdeel van het gehele Duitse systeem van de landverdediging. De ideeen, theorieen en veranderingen tussen 1870 en 1912.

Het boek is volledig in de Duitse taal geschreven en is geillustreerd met honderden foto's, tekeningen, plattegronden en kaarten.

Hardcover editie van 2000 (€ 49,00)